» تعداد مطالب :
» تعداد نویسندگان :
» آخرین بروز رسانی :
» بازدید امروز :
» بازدید دیروز :
» بازدید این ماه :
» بازدید ماه قبل :
» بازدید کل :
» آخرین بازدید :
Taken on tour of Iran and Tabriz city , Armenia & Georgia with travel photographer Richard I'Anson (Travel Photographer; Author of Lonely
Planet's Guide to Travel Photography; Photo Tour Leader; World Nomads
Mentor; Canon Master Australia - Melbourne) 2017
The Blue Mosque
village of Kandovan, Iran
Municipality building and Time Square in Tabriz
the bazaar in Tabriz
Workshops in the carpet section of bazaar in Tabriz
Urmia is the second largest city in the Iranian Azerbaijan and the capital of West Azerbaijan Province. Urmia is situated at an altitude of 1,330 m above sea level, and is located along the Shahar Chay river (City River) on the Urmia Plain. Lake Urmia, one of the world's largest salt lakes, lies to the east of the city and the mountainous Turkish border area lies to the west
Urmia is the 10th most populated city in Iran. At the 2012 census, its population was 667,499 with 197,749 households. The city's inhabitants are predominantly Iranian Azerbaijanis who speak Azeri Turkish. as well as Iran's official language, Persian. There are also minorities of Kurds, Assyrians, and Armenians. The city is the trading center for a fertile agricultural region where fruits (especially apples and grapes) and tobacco are grown
An important town by the 9th century, Urmia was seized by the Seljuk Turks (1084), and later occupied a number of times by the Ottoman Turks. For centuries the city has had a diverse population which has at times included Muslims (Shias and Sunnis), Christians (Catholics, Protestants, Nestorians, and Orthodox), Jews, Bahá'ís and Sufis. Around 1900, Christians made up more than 40% of the city's population, however, most of the Christians fled in 1918 / as a result of the Persian Campaign during World War I and the Armenian and Assyrian Genocides
The name Urmia originated in the Kingdom of Urartu. Urartian fortresses and artifacts found across Azerbaijan and into the Azerbaijan province of Iran denote a Urartian etymology. The city's Armenian population also complements the idea of a Urartian origin. Richard Nelson Frye also suggested a Urartian origin for the name
T. Burrow connected the origin of the name Urmia to Indo-Iranian urmi- "wave" and urmya- "undulating, wavy", which is due to the local Assyrian folk etymology for the name which related "Mia" to Syriac meaning "water." Hence Urmia simply means 'Watertown" — a befitting name for a city situated by a lake and surrounded by rivers, would be the cradle of water. This also suggests, that the Assyrians referred to the Urartian influence in Urmia as ancestors of the inhabitants of the Sumerian city state Ur, referenced Biblically as "Ur of the Chaldees". Further association of the Urmia/Urartian/Ur etymology from the Assyrian folk legend is the fact that the Urartian language is also referenced as the Chaldean language, a standardized simplification of Neo-Assyrian cuneiform, which originated from the accreditation to Urartian chief god Ḫaldi or Khaldi. Thus the root of Urmia is an Assyrian reference to the etymology of the Urartu/Ur Kingdoms and the Aramaic word "Mia" meaning water, which as T. Burrow noted, referenced the city that is situated by a lake and surrounded by rivers
As of 1921, Urmia was also called, Urumia and Urmi. During the Pahlavi Dynasty (1925–1979), the city was called Rezaiyeh[nb 3] after Rezā Shāh, the dynasty's founder, whose name ultimately derives from the Islamic concept of rida via the Eighth Imam in Twelver Shia Islam, Ali al-Ridha
According to Vladimir Minorsky, there were villages in the Urmia plain as early as 2000 BC, with their civilization under the influence of the Kingdom of Van. The excavations of the ancient ruins near Urmia led to the discovery of utensils that date to the 20th century BC. In ancient times, the west bank of Urmia Lake was called Gilzan, and in the ninth century BC an independent government ruled there, which later joined the Urartu or Mana empire; in the 8th century BC, the area was a vassal of the Asuzh government until it joined the Median Empire after its formation
During the Safavid era, the neighboring Ottoman Turks, who were the archrivals of the Safavids, made several incursions into the city and captured it on more than one occasion, but the Safavids successfully defended their control over the area. When in 1622, during the reign of Safavid king Abbas I (r. 1588–1629) Qasem Sultan Afshar was appointed governor of Mosul,[17][18] he was forced to leave his office shortly afterwards due to the outbreak of a plague.[18] He moved to the western part of Azerbaijan, and became the founder of the Afshar community of Urmia.[18] The city was the capital of the Urmia Khanate from 1747–1865. The first monarch of Iran's Qajar dynasty, Agha Muhammad Khan, was crowned in Urmia in 1795
Nights of URMIA LAKE
Lakes and Ponds Urmia Lake Natural Park Hasanloo Lake Marmisho lake Shahrchay ِDam Urmia Lake Islands
Lagoons Haft Abad Soole Dokel Dana Boğan Ali Pancesi Isti Sou
Parks Park-e Saat (Clock Park) Park-e Jangali (Jungle Park) Ellar Bagi (People`s Garden) Park-e Shahr (City Park) Park-e Saheli (Riverside Park) Park-e Shaghayegh Alghadir Park Tokhmemorghi (Oval) Park Ghaem Park ...
Touristic Coastal Villages Chichest Bari Fanoos Sier Band Khoshako
Urmia city Timelapse
[http://www.aparat.com/v/iGALt]
Landscape Attractions Qasimlu Valley Kazem Dashi Islet in Lake Urmia Kashtiban Village Imamzada Village Silvana Region Rashekan to Dash Aghol Nazloo Dalamper Kaboodan Island
Museums Natural History Museum – Displays the animals native to the vicinity of Urmia Urmia Museum – Archaeological museum affiliated with the faculty of Shahid Beheshti University Urmia Museum of Crafts and Classical Arts Urmia Museum of َAntrophology
Aladağlar is a chain of colorful hills near north-western city of Tabriz - Ahar Road and Zanjan - Miyaneh Road. The naturally-hued hills are in copper red, tallow, and green
Aladagh is the native name of mountains and colorful hills that is located in some parts of eastern Azerbaijan province and zanjan province, they are one of the beautiful perspectives on the earth. There are many villages near the mountain which are located between colorful mountains. The soil which is used in the thatch of houses is red. These views are such a wonderful views that seem they are from another planet. These mountains are a good subject for landscape photography, because they are colorful especially in cuprous and yellow colore in enough light and heat
Aladaglar , Zanjan road
[http://www.aparat.com/v/sfW8O]
Indeed, Aladaglar coloured mountains is an intact beautiful scenery on earth. The landscape is so unique and eye-catching that one may think it is from another planet. Red, yellow, white, copper and orange colours are stunning especially when used in making coloured village houses. Aladaglar is a perfect subject for nature photography
هر طبیعت زیبایی که میخواهد ببینید در بهشت عدن یعنی آذربایجان جستجو کنید… آلاداغ لار یا کوههای رنگی یکی از شگفتی آفرینش که در ۲۵ کیلومتری شمال شرقی تبریز و در مسیر شهرستان اهر- تبریز و خواجه و اتوبان میانه – زنجان قرار دارد. آلا داغ لار، نام محلی کوه ها و تپه های رنگارنگی است، که در بخشهایی از آذربایجان قرار گرفته اند. وجود روستاهایی در اطراف این کوهها وجهه زیباتری به آنها داده است چرا که خانه‌های این روستاها نیز همچون خاک این کوهها رنگین است. گویی طبیعت با رنگ‌های شاد به پایکوبی و سرور پرداخته باشد.
Aladaghlar of Azerbaijan region in Iran , Photo by Khalil Gholami - ASANews آلاداغلار میانه آذربایجان شرقی - ماهنشان زنجان ، عکاس خلیل غلامی
کوههای رنگارنگ از نزدیکی شهرستان میانه شروع شده و تا مسیر بین اهر به تبریز ادامه دارد. در نگاه اول کوههای رنگی را شاید یک دفتر نقاشی فرض کنید، اما وقتی با دقت به مناظر و کوهها و تپه ها می نگرید جز زیبایی که خداوند خلق کرده نخواهید دید. کوههای رنگی یا آلاداغ لار یکی از مناظر زیبا روی زمین به شمار می آید. این مناظر آنقدر نادر و عجیب اند که گاهی ما تصور می‌کنیم در حال دیدن مناظره ی از یک سیاره دیگر هستیم. وجود رنگهایی همچون قرمز، زرد، سفید و نارنجی چشم های انسان خیره می کند. هر چند تماشای این کوهها حتی در حال گذر از کنارشان لذتبخش است، اما پیشنهاد ما به شما این است که چند ساعتی فرصت بگذارید و در دل این کوههای زیبا پرسه بزنید چرا که نوع بافت آنها به شکلی است که شما با تصاویر عجیب تر و زیباتری رو به رو خواهید شد، عبور «راه آب‌ها» میان این کوهها شکل و شمایلی به گذرگاه‌های کوه بخشیده که دیدنش دل هر گردشگری را می‌برد.
متعلق به سازندهای Upper red یا قرمز بالایی زمین هستند که در اکثر نقاط ایران مرکزی ( تقسیم بندی زمین شناسی) بر روی توف های ائوشن قرار میگیرند و رنگ قرمز آنها حاکی از شرایط اکسیدان و وفور اکسیژن به منظور ترکیب با اکسیژن است. وجود رنگهایی همچون قرمز، زرد، سفید و نارنجی در بافت این ارتفاعات مناظر بدیعی ایجاد کرده است. در نزدیکی این کوهها چندین روستا قرار دارد که در بین کوههای رنگی قرار گرفته اند. خاک به کار رفته در کاهگلی که برای ساختن خانه در این روستاها استفاده می شود قرمز رنگ است. این کوه ها به سبب رنگی بودن شان به ویژه رنگ مسی و زرد در شرایط نور مناسب و هوای گرم سوژه مناسبی برای عکاسی طبیعت به شمار می رود.
سازند قرمز بالایى، بیشتر از نوع ماسهسنگ، مارن، کنگلومرا و تبخیرىهاست که در شرایط مولاسى تشکیل شده و فرونشینى تدریجى بستر، ضخامت آن را به شدت افزایش داده است. با وجود شرایط یکسان رسوبى، سنگشناسى این سازند تغییرات زیادى دارد، به گونهاى که همارزى دقیق رخنمونها دشوار است و هیچ برشى نمىتواند الگوى این سازند باشد. یکى از ویژگىهاى سازند قرمز بالایى سیماى ظاهرى آن است که به جز حاشیه ارتفاعات، به طور عموم نواحى کمارتفاع دشت گونه را زیر پوشش دارد. گسترههاى وسیعى از فرونشستهاى زمینساختى جوان مانندکویر بزرگ، فرونشست میانه – زنجان، گودى قم – ساوه، گودال بلورد – بافت – سیرجان با نهشتههاى این سازند پُر شدهاند. در این گونه نواحى، بسیارى از تپه ماهورهاى سُرخرنگى که با رسوبات تبخیرى آغشتهاند، جزو سازند قرمز بالایى هستند.
سازند قرمز بالایى در شرایط رسوبى یکسان انباشته نشده است. موج نقشهاى جریانى موجود در ماسهسنگها، تهنشست آنها را در آب تأیید مىکند. از سوى دیگر، تنه درختان فسیل شده، اثر قطرههاى باران، ترکهاى گلى فسیل شده، نشانگر وجود حوضههاى رسوبى خشکى در زمان تهنشست سازند سُرخ بالایى است. در یک نگاه کلى، خروج گسترده زمین در میوسن میانى موجب افزایش آهنگ فرسایش و آزاد شدن حجم زیادى از فرآوردههاى تخریبى شده که به شکل رسوبات آبرفتى در مخروطافکنهها و یا رسوبات تبخیرى – تخریبى ریزدانه در حوضههاى کولابى نهشته شدهاند. بدینسان، سازند قرمز بالایى دو رخساره متفاوت دارد. یکى رخساره تخریبى که در حاشیه حوضه قرار داشته و دیگرى رخساره کولابى که در داخل حوضه و دور از منشأ بوده است. رخسارههاى کولابى این سازند در کویر بزرگ گسترش وسیعى دارد. حوضههاى کوچکتر کولابى نیز در جنوب میانه و اطراف کبودرآهنگ (شمال همدان) وجود داشتهاند.
برخلاف اثرات سوء زیستمحیطى، داشتن نهشتههاى اقتصادى یکى از ویژگىهاى بارز سازند قرمز بالایى است. نهشتههاى گچ و نمک این سازند در بسیارى نقاط کاربرد صنعتى و خوراکى دارند. در منطقه میانه، ردیفهاى این سازند حجمهاى زیاد ژیپس و نمک پتاسدار دارد که در حدود 50 متر ضخامت دارد. افزون بر کلریدسدیم و کلریدپتاسیم (سیلویت) سُرخرنگ، کارنالیت و سولفات جدیدى از کلسیم، منیزیم و پتاسیم به نام «مامانیت» (اقتباس شده از نام روستاى مامان میانه) گزارش شده است (لادام، 1942) این سولفات در حقیقت یک گرهک چند نمکى است که در قاعده نمک دیده مىشود. درگنبدهاى نمکى ایلجاق، میزان پتاس اکتشاف شده حدود دو میلیون تن برآورد شده است.
